6.9 : Badania czynnościowe płuc

Badania czynnościowe płuc (PFT)

Badania czynnościowe płuc są kluczowymi narzędziami diagnostycznymi do oceny funkcji oddechowych, szczególnie u pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami oddechowymi. Kompleksowo oceniają objętości płuc, funkcję wentylacyjną, mechanikę oddychania, dyfuzję i wymianę gazową. Badania te pomagają diagnozować choroby płuc i odgrywają znaczącą rolę w monitorowaniu postępu choroby, ocenie niepełnosprawności i ocenie odpowiedzi na terapię.

PFT obejmują użycie spirometru, urządzenia, które mierzy i rejestruje ilość i szybkość wdychania i wydychania powietrza przez pacjenta. Dostarcza szczegółowych informacji o ruchu powietrza, gdy pacjent wykonuje przepisane manewry oddechowe. Wyniki PFT są interpretowane na podstawie stopnia odchylenia od wartości średnich, biorąc pod uwagę wzrost, wagę, wiek, płeć i pochodzenie etniczne pacjenta.

Cel

PFT wykonuje się z kilku powodów. Pomagają one diagnozować przewlekłe zaburzenia oddechowe, określać stopień dysfunkcji płuc i identyfikować potrzebę wentylacji mechanicznej lub gotowość do odłączenia od wspomagania oddechowego. Ponadto służą jako testy przesiewowe w branżach o potencjalnych zagrożeniach dla układu oddechowego, takich jak wydobycie węgla i narażenie na azbest i inne toksyczne substancje drażniące.

PFT są również wykorzystywane przed zabiegami chirurgicznymi, zwłaszcza w obrębie klatki piersiowej i górnej części brzucha, w celu oceny przedoperacyjnego stanu układu oddechowego. Pacjenci z historią sugerującą wysokie ryzyko, tacy jak otyli i pacjenci objawowi, są często badani za pomocą tych testów. Ponadto PFT są wykorzystywane do oceny skuteczności leków rozszerzających oskrzela i monitorowania odpowiedzi na terapię.

Procedura

Przeprowadzenie badania PFT obejmuje następujące kroki:

• Pacjent wkłada ustnik.
• Bierze głęboki oddech, maksymalizując wdech.
• Wydycha głośno, szybko i głęboko.

Terapeuta oddechowy zazwyczaj wykonuje tę procedurę pod nadzorem przeszkolonego personelu, który udziela ustnych instrukcji, aby upewnić się, że pacjent kontynuuje wydech, aż do zakończenia testu. Po wstępnej spirometrii mogą zostać podane leki rozszerzające oskrzela, aby ocenić ewentualną poprawę lub odpowiedź na lek. Następnie komputer oblicza procent przewidywanych wartości pacjenta, porównując jego wydajność ze średnią opartą na wieku, płci, rasie i wzroście.

Obowiązki pielęgniarskie

Pielęgniarki odgrywają kluczową rolę w przeprowadzaniu PFT. Są odpowiedzialne za planowanie testów, najlepiej nie bezpośrednio po posiłku, i unikanie podawania wziewnych leków rozszerzających oskrzela na 6 godzin przed zabiegiem. Pielęgniarki powinny wyjaśnić pacjentowi procedurę i ocenić, czy występuje niewydolność oddechowa przed badaniem. Po zabiegu powinny zapewnić pacjentowi odpoczynek i monitorować go pod kątem wszelkich niepożądanych reakcji. Ponadto ich zadaniem jest nauczenie pacjentów z zaburzeniami oddychania, jak mierzyć szczytowy przepływ powietrza w domu za pomocą spirometru, co pozwala pacjentom monitorować postępy terapii i zmieniać interwencje w razie potrzeby.