32.2 : Linie przesyłowe: operacja przejścia

Rozważmy jednofazową, dwuprzewodową, bezstratną linię przesyłową zakończoną impedancją na końcu odbiorczym i źródłem z napięciem i impedancją Thevenina na końcu wysyłającym. Linia, z długością, ma impedancję udarową i prędkość fali określoną przez indukcyjność i pojemność linii.

Na końcu odbiorczym warunek brzegowy stwierdza, że ​​napięcie jest równe iloczynowi impedancji i prądu na końcu odbiorczym. Ta zależność jest wyrażona jako funkcja fal napięcia padającego i odbitego w transformacji Laplace'a. Współczynnik odbicia napięcia na końcu odbiorczym charakteryzuje sposób, w jaki fala odbija się na końcu odbiorczym.

Na końcu nadawczym warunek brzegowy obejmuje różnicę między napięciem źródłowym a iloczynem impedancji końca nadawczego i prądu. Ten warunek brzegowy prowadzi do równania dla fali napięcia padającego w kategoriach współczynnika odbicia końca nadawczego. Współczynnik ten wskazuje proporcję fali odbitej w kierunku źródła z powodu niedopasowania impedancji.

Pełne rozwiązania dla napięcia i prądu wzdłuż linii przesyłowej są uzyskiwane przy użyciu ustalonych warunków brzegowych i współczynników odbicia. Rozwiązania te obejmują zarówno fale padające, jak i odbite, pokazując, jak łączą się one, aby utworzyć całkowite napięcie i prąd w dowolnym punkcie linii. Rozwiązania te uwzględniają efekty odbić zarówno na końcu nadawczym jak i odbiorczym.

Charakterystyczna impedancja linii jest wyprowadzana z jej indukcyjności i pojemności na jednostkę długości, a te parametry określają również prędkość fali. Poprzez zintegrowanie tych warunków brzegowych i parametrów uzyskuje się kompleksowe zrozumienie zachowania się fal biegnących na jednofazowych liniach przesyłowych bezstratnych.