Bu teknik metabolik aktiviteler ve solunum fonksiyonları ölçülerek pulmoner fizyoloji ve patolojinin karakterizasyonunda faydalıdır. İzole akciğer perfüzyon sistemi, havalandırma ve perfüzyonu yeniden canlandırırken sürekli bir fizyolojik fonksiyonun çalışmasını mümkün hale getiren eksiksiz bir fonksiyonel organla çalışmaya izin verir. Bu yöntem, metabolik aktivite ve alveoler makrofaj ve endotel dokusu gibi çeşitli bileşenlerin faaliyetleri gibi pulmoner dokuların solunum dışı yeteneklerinin karakterizasyonu hakkında fikir verebilir.
Başlangıç olarak, çalışma cihazını monte edin, sütunun üzerinde ve bir kabarcık tuzağı ile ön ısıtma bobininin arkasında bulunan pnömotachometer ve ağırlık dönüştürücü ile yapay toraksı tutan bir taban plakasına monte edilmiş ana çelik sütunu içerdiğinden emin olmak. Tüm dönüştürücüleri merkezi elektronik üniteye bağlayın ve aparatın yanı sıra havalandırma sistemini hazırlayın. Anestezi edilen tavşanın cerrahi bölgesini tıraş ettikten sonra sternum manubriumundan boynuna kadar üç ila beş santimetrelik bir ventral ortanca çizgi kesiği yapın.
Kıkırdak halkaları arasındaki nefes borusunun ön kısmını kesmek için çalışma makasını kullanın. Trakeal lifli zardan beş milimetre trakeal bir kavun yerleştirin ve 4-0 ipek dikiş ile kavulü dikkatlice sabitleyin. Kanolün nefes borusuna doğru bükülmemesini sağlamak için tokmakları veya cımbızları nefes borusunun altına yerleştirin.
Solunum pompasını trakeal kanüle bağlayın, gelgit hacmini kilogram başına 10 mililitre olarak ayarlayın ve trakeotomiden sonra ve ameliyat sırasında akciğer çökmesini önlemek için akciğerlerde pozitif basıncı korumak için toraks açılmadan önce havalandırmayı hızlı bir şekilde başlatın. Torasik boşluğa erişmek için, toraks duvarını açmak için bir neşter veya makas kullanın ve toraksın üst üçte birine kadar medial sternotomi yapın. Toraks yarılarını iki retraktörle açık tutun.
Üstün ve alt vena kavayı yerelleştirin ve ipliklerle etiketleyin. Hayvanın eksanguinasyonundan önce, doğru ventrikülü tanımlayın ve kilogram heparin başına 1.000 uluslararası birim enjekte edin. Enjeksiyondan hemen sonra, üstün ve alt vena kavayı önceden döngülü iplikle lige edin.
Medial sternotomiyi trakeal canüle doğru uzatmak için manubrium sterniyi kesin ve her iki taraftaki trakeayı bağlantı dokusundan serbest bırakın. Şimdi trakeayı trakeal aksının üzerine resect ve yavaşça bir kranial / kaudal eksende canül yukarı çekin. Kardiyopulmoner bloğun toplanması için exsanguination sonra, bağ dokusunu ayırmak ve akciğerleri torakstan çıkarmak için doğrudan dijital diseksiyon veya yay makası kullanın.
Daha sonra, vaskülat ve yemek borusunu parçalara ayrıştırın. İzole edilmiş akciğerleri torakstan kaldırın ve akciğerleri bir Petri kabının üzerine steril bir gazlı bez üzerine dikkatlice yerleştirin. Atelektazi önlemek için, iki santimetre su kolonuna ayarlanmış pozitif uç ekspiratuar basınç ile pozitif basınç havalandırması kullanarak akciğerleri havalandırın.
Kalpteki ventrikülleri atriyoventriküler oluk seviyesinde kesin. İki ventrikül açıldıktan sonra, pulmoner arter kanüllerini sağ pulmoner arterden ve sol atriyum kanüllerini mitral kapaktan sol kulakçığa sokun. Kanülleri, yapısal şişkinliği önlemek için pulmoner arter ve sol kulakçık bağlarındaki çevre dokuları içeren 4-0 ipek dikişle sabitleyin.
Kalan kanı damar yatağından temizlemek için arteriyel kanülden 250 mililitre salin izotonik çözelti enjekte edin. Perfüzyon kurulumu için izole edilmiş akciğerleri dikkatlice akciğer odasına yerleştirin. Trakeayı oda kapağındaki dönüştürücüye takın ve kanüle damarları perfüzyon sistemine bağlayın, ardından odayı döner kilit ile kapatın ve sabitleyin.
Ardından, oda kapağını takın ve pozitiften negatif basınç havalandırmasına geçmek için stopcock'un üzerine geçin. Akciğerleri kilogram başına dakikada üç mililitreden başlayarak 200 mililitre yapay kansız perfüzyonla perfüzyon yapın, ardından kilogram başına dakikada beş mililitreye kadar akışı yavaşça hızlandırın. Ve sonraki beş dakika boyunca, akışın kilogram başına dakikada sekiz mililitreye ulaşmasına izin verin, ardından beş dakika boyunca kilogram başına dakikada maksimum 10 mililitre akı.
Akciğerleri dakikada 30 atım frekansta nemlendirilmiş hava, kilogram başına 10 mililitre gelgit hacmi ve iki santimetre su sütunu uç ekspirasyon basıncı ile havalandırın. Bölge üç koşuluna ulaşmak için, iso gravimetrik durumu ile karakterize bir denge elde etmek için 10 ila 15 dakika bekleyin, venöz basıncın kayıt defteri boyunca sabit olmasını sağlayın. Akciğerin ağırlığının sabit kaldığından ve arteriyel ve sol atriyal basınçların, maksimum sayıda pulmoner damar açmak ve deney sırasında mikrovasküler yatak içeriğini korumak için bölge üç koşuluna ulaşmak için stabil olduğundan emin olun.
Elektronik kontrol ve sinyal işleme için, solunum akışının, ağırlık değişimlerinin, mikrovasküler basıncın, gelgit hacminin, vasküler direncin, transdüserlerden gelen sinyalleri entegre eden ve değerlendirme sisteminde görüntüleyen birden fazla merkezi elektronik üniteye kayıtlı olduğundan emin olun. Akciğer metabolizmasında rol oynayan 5-HT ve monoamin oksidaz konsantrasyonu ve vasküler geçirgenlik değerlendirildi. 5-HT ve monoamin oksidaz konsantrasyonu 15 dakikalık korumadan sonra zirve yaptı ve sonraki altı saat boyunca azaldı.
Daha sonra, perfüzyon seviyeleri 24 saate kadar istatistiksel olarak anlamlı olmayan bir artış gösterdi. 5-HT ve monoamin oksidaz salınım oranları, korumanın ilk saatinde, 5-HT seviyelerinin monoamin oksidazdan daha yüksek olduğunu ve endotel hücreleri ve trombositlerin yanı sıra monoamin oksidaz aracılı katabolizma ile tekrar yakalandıktan sonra altı saat içinde azaldığını gösterdi. Nötr endopeptidaz aktivitesi dokuz saatte arttı ve daha sonra azaldı ve 12 ila 24 saat boyunca sabit kaldı.
Anjiyotensin dönüştürücü enzim aktivitesi dört saat sonra azaldı, daha sonra arttı ve 24 saate kadar zaman boyunca sabit kaldı. Pulmoner korumanın kılcal geçirgenlikteki etkisi 24 saat boyunca değerlendirildi ve perfüzyonlu akciğerin kılcal filtrasyon katsayısında ilerleyici bir artış olduğunu gösterdi. İzole akciğer perfüzyon sisteminin kılcal geçirgenliğinde farklı katkı maddelerinin farklı koşullar altında etkisi kontrol edildi ve atropin ile geçirgenlikte maksimum artış gözlendi.
En önemli manevra, akciğerleri bir akciğer odasına doğru bir şekilde yerleştirmek ve kanüle edilmiş damarları perfüzyon sistemine bağlamaktır. Bu tekniğin etkileri, dolaşım maddeleri arasındaki etkileşimlere ve ilaç testlerinde ve çeşitli akciğer patolojilerinde olduğu gibi solunan veya perfüzyonlu maddelerin etkilerine doğru uzanmaktadır.
