25.17 : Komórki nabytej odpowiedzi immunologicznej

Limfocyty T i B układu odporności nabytej rozwijają się ze wspólnych limfoidalnych komórek progenitorowych w szpiku kostnym. Te progenitory dają początek prekursorom, które ostatecznie rozwijają się w limfocyty T i B. W miarę dojrzewania prekursory te zyskują zdolność wykrywania i reagowania na obce antygeny w organizmie, proces ten nazywany jest immunokompetencją. Ponadto te prekursory nabywają samotolerancję, czyli proces, który zapewnia, że ​​nie reagują na własne antygeny. Ten skomplikowany system pomaga utrzymać zdrową odpowiedź immunologiczną i chronić organizm przed szkodliwymi najeźdźcami.

Dojrzewanie komórek B i T

Podczas rozwoju układu odpornościowego prekursory komórek B przechodzą kluczowy proces dojrzewania w szpiku kostnym. Podczas tego procesu rozwijają receptory komórek B (BCR), które mogą wiązać się ze specyficznymi antygenami. Z drugiej strony prekursory komórek T migrują do grasicy, gdzie dojrzewają i rozwijają receptory komórek T (TCR), które mogą rozpoznawać obce antygeny na zakażonych komórkach ciała. Ten proces dojrzewania obejmuje rygorystyczną selekcję w celu zapewnienia samotolerancji, eliminując komórki, które silnie reagują na autoantygeny.

Zasiedlanie wtórnych narządów limfatycznych

Po procesie dojrzewania nowo utworzone, ale wciąż naiwne limfocyty T i B opuszczają grasicę i szpik kostny. Następnie wędrują do wtórnych narządów limfoidalnych, takich jak śledziona i węzły chłonne, lub krążą w krwiobiegu. Te wtórne miejsca limfoidalne zapewniają optymalne środowisko do napotykania antygenów.

Aktywacja naiwnych limfocytów

Naiwne limfocyty T i B ulegają aktywacji po napotkaniu specyficznych obcych antygenów. Naiwne limfocyty T, aby zostać aktywowane, wymagają pomocy ze strony komórek prezentujących antygen APC (ang. antigen presenting cell), takich jak komórki dendrytyczne, makrofagi lub limfocyty B. Te APC przetwarzają i prezentują antygeny na swojej powierzchni, ułatwiając aktywację limfocytów T. Limfocyty B mogą być bezpośrednio aktywowane przez antygeny, ale często wymagają dodatkowych sygnałów od pomocniczych limfocytów T.

Ekspansja i różnicowanie klonalne

Po aktywacji limfocyty szybko proliferują, tworząc dużą populację sklonowanych komórek o identycznej specyficzności antygenowej. Ta ekspansja klonalna wytwarza komórki efektorowe i komórki pamięci. Komórki efektorowe, takie jak komórki plazmatyczne z limfocytów B i cytotoksyczne komórki T, są przede wszystkim odpowiedzialne za oczyszczenie infekcji. Tymczasem podzbiór sklonowanych komórek różnicuje się w komórki pamięci. Te komórki pamięci utrzymują się w organizmie długoterminowo, zapewniając szybką i silną odpowiedź, jeśli ten sam antygen zostanie ponownie napotkany w przyszłości.