14.5 : Atomik Absorpsiyon Spektroskopisi

Atomik Absorpsiyon Spektroskopisi (AAS), Beer-Lambert yasasına dayanır; bu yasa, radyasyon kaynağının, analiz edilen atomun absorbsiyon özellikleriyle örtüşen dar bir dalga boyu aralığı yaymasını gerektirir. AAS'te uygun bir radyasyon kaynağının seçilmesindeki temel kriter, analitin doğru bir şekilde tespit edilmesini sağlayacak belirli dalga boylarında hassas ve yoğun bir emisyon sağlamaktır.

AAS'de kullanılan iki yaygın dar aralıklı "çizgi" kaynağı, analiz edilen element ve gerekli yoğunluğa bağlı olarak seçilen içi boş katot lambaları (HCL) ve elektrotsuz deşarj lambaları (EDL)dır.

İçi Boş Katot Lambaları (HCL'ler): HCL'ler, orta derecede yoğunlukla tespit edilebilen elementler için yaygın olarak kullanılır. Lamba, analiz edilen elementle kaplanmış silindirik bir boşluk katot, tungsten ya da zirkonyum anot içerir. Bunlar, düşük basınçta bir inert gazla dolu cam bir tüp içinde yer alır. Elektrotlar arasına voltaj uygulandığında, inert gaz atomları iyonize olur ve katoda çarpar. Bu çarpışma, analiz edilen atomların yerinden sıçramasına ve atomların salınmasına neden olur. Bu, elemente özgü radyasyonun yayılmasını sağlar. HCL'ler, güvenilirlikleri ve özgüllükleri nedeniyle birçok rutin AAS ölçümü için idealdir.

Elektrotsuz Deşarj Lambaları (EDL'ler): EDL'ler, daha hassas veya yoğun radyasyon gerektiren elementler için kullanılır. Bu lambalar, inert gaz ve analiz edilen element veya onun tuzunu içeren kapalı bir kuvars tüpüne sahiptir. Güçlü bir radyo frekansı veya mikrodalga alanı uygulandığında, analiz edilen madde buharlaşır ve uyarılır, böylece karakteristik spektrumunu yayar. EDL'ler, HCL'lere kıyasla daha yoğun emisyonlar sağlar ve bu nedenle daha yüksek hassasiyet ve doğruluk gerektiren elementler için uygundur.

Hem HCL'ler hem de EDL'ler, AAS analizinin özel gereksinimlerine göre seçilir ve yayılan radyasyonun, doğru ölçümler için analiz edilen maddenin absorbsiyon özellikleriyle örtüşmesini sağlar.