10.10 : Potansiyometrik Titrasyon: Genel Bakış

Potansiyometrik titrasyon, bir analitin konsantrasyonunu çözeltideki iki elektrot arasındaki potansiyel farkını ölçerek belirleyen bir kantitatif analitik tekniktir. Potansiyometrik titrasyonun dönüm noktası, potansiyel farkında önemli bir değişikliğin meydana geldiği noktadır. Bu, analit ile titrant arasındaki stokiyometrik reaksiyon tamamlandığında oluşur. Dönüm noktası genellikle, ölçülen potansiyel farkının titrant hacmine karşı grafiği çizilerek grafiksel olarak belirlenir. Ortaya çıkan grafiğe titrasyon eğrisi denir. Titrasyon eğrisinin türevini, titrant hacmiyle karşılaştırarak çizmekle türev eğrileri elde edilir. Bu eğriler, dönüm noktasının daha hassas bir şekilde belirlenmesine yardımcı olur. Türev eğrisi, genellikle son noktada bir maksimum veya minimum nokta sergiler ve böylece son noktanın daha doğru bir şekilde tespit edilmesini sağlar. Potansiyometrik titrasyon son derece çok yönlüdür ve asit-baz, çökelme, kompleksometik veya redoks reaksiyonları için kullanılabilir. Asit-baz titrasyonları genellikle pH'yi titrant hacmine karşı ölçmek için cam elektrotlar kullanır.

Bunun aksine, çökelme titrasyonlarında, çözeltideki belirli bir iyona seçici olarak yanıt vermek üzere tasarlanmış iyon seçici elektrotlar kullanır. Öte yandan, redoks titrasyonları platin gibi inert metal elektrotlar kullanır ve titrasyon eğrisi titrasyon süreci için uygun bir görsel göstergenin seçilmesine yardımcı olur. Kompleksometrik titrasyonlar ise EDTA ekleyerek metal iyonu konsantrasyonundaki değişiklikleri kaydetmek için iyon seçici elektrotlar kullanır.