10.10 : Betonowanie masowe

Betonowanie masowe odnosi się do procesu umieszczania dużych objętości betonu, np. w zaporach grawitacyjnych. Ciepło wytwarzane podczas procesu hydratacji cementu i różnicowe szybkości chłodzenia w masie betonowej mogą prowadzić do różnic temperatury, co może skutkować pęknięciami termicznymi w masie betonowej.

Aby zmniejszyć ryzyko takich pęknięć, mieszanka betonowa może zawierać niskotemperaturowy cement i pucolany, aby zmniejszyć wzrost temperatury. Wstępnie schłodzone kruszywa kątowe i domieszki redukujące wodę dodatkowo pomagają w zarządzaniu generowaniem ciepła. Beton miesza się przy użyciu schłodzonej wody, co skutkuje świeżym betonem o temperaturze około 7,22 stopni Celsjusza.

Świeży beton umieszcza się następnie w szalunkach wykonanych z izolatorów termicznych i całkowicie pokrywa plastikowymi płachtami lub miękkimi deskami, aby kontrolować straty ciepła. Ponadto w konstrukcji można zainstalować przewody chłodzące, aby zapewnić ciągłe zarządzanie temperaturą po ułożeniu betonu. Monitorowanie temperatury odbywa się poprzez umieszczenie termopar w strategicznych punktach masy betonowej. Monitorowanie to zapewnia, że ​​izolacja jest skuteczna i utrzymywana w razie potrzeby. W przypadku sekcji o grubości ponad pięćdziesięciu centymetrów może być wymagane pozostawienie szalunku i izolacji na miejscu przez co najmniej dwa tygodnie.

W przypadku większych przekrojów betonowych, które są zewnętrznie utwierdzone, proces budowlany dostosowuje się tak, aby uwzględniał tworzenie warstw lub podniesień oraz strategiczne rozmieszczenie złączy ruchomych w celu akomodacji naprężeń i odkształceń, które mogą wystąpić na skutek zmian temperatury, pomagając w ten sposób zapobiec powstawaniu pęknięć.