21.1 : Charakterystyka i nazewnictwo homopolimerów

Polimery składające się z identycznych jednostek monomeru nazywane są homopolimerami. W budowie struktury homopolimeru bierze udział tylko jedna powtarzalna jednostka. Na przykład, jak pokazano na Rysunku 1, polipropylen jest homopolimerem składającym się z monomerów propylenu. W tym przypadku jedyną powtarzającą się jednostką w łańcuchu polimeru jest propylen.

Rysunek 1: Hopolimeryzacja propylenu do polipropylenu.

Nazwa chemiczna homopolimeru jest generowana poprzez użycie nazwy jego monomeru z przedrostkiem „poli”. Na przykład homopolimer syntetyzowany z propylenu jest znany jako polipropylen. Czasami nazwa monomeru jest ujęta w nawias inny niż przedrostek poli, na przykład gdy w monomerze występuje wiele składników lub podstawników. Figura 2 ilustruje jeden taki przykład z homopolimerem otrzymanym z tetrafluoroetylenu. Innym popularnym przykładem jest poli(chlorek winylu).

Rysunek 2: Hopolimeryzacja tetrafluoroetylenu do poli(tetrafluoroetylenu).

Inne składniki struktury, takie jak oznaczenia nienasycenia, stereochemia wokół nienasycenia i położenie grup funkcyjnych w monomerze, są często umieszczane przed przedrostkiem poli w nomenklaturze polimerów. Ilustruje to Rysunek 3, który pokazuje polimeryzację chloroprenu (2-chloro-1,3-butadienu) do poli(chloroprenu) lub neoprenu (kauczuku syntetycznego).

Rysunek 3: Polimeryzacja chloroprenu (2-chloro-1,3-butadienu) do trans-1,4-poli(chloroprenu) (czasami trans-2-chloro-1,3-polibutadienu).

Formalne użycie naukowe może wykorzystywać konwencję w pełni opartą na strukturze, w której cała powtarzająca się jednostka strukturalna jest ujęta w nawiasy lub nawiasy po słowie „poli”, jak w przypadku poli(2-chlorobuta-1,3-dienu) lub poli[(Z)-1 -chlorobut-2-eno-1,4-diyl].

Jednak najczęściej polimery są znane pod nazwą handlową, a nie nazwą chemiczną. Świadczą o tym mniej znane nazwy chemiczne znanych polimerów bazujących na takich kompozycjach jak poli(tetrafluoroetylen) i poli(parafenylenotereftalamid).