Toprak Organizmalarının Aktivitesi Yoluyla Mineral Ayrışmayı Geliştirmek için Bir Deney Düzeneğinin Tasarımı ve İnşası

Gelişmiş ayrışma, silikat kayanın karbondioksit ve su ile reaksiyonunu içeren bir karbondioksit giderme teknolojisidir. Mikroplar ve diğer toprak biyotaları bu ayrışma reaksiyonunu uyarabilir, ancak gelişmiş ayrışma üzerindeki potansiyel etkileri henüz bilinmemektedir. Burada, çeşitli toprak biyotasının gelişmiş ayrışma üzerindeki etkisini çözmeyi amaçlıyoruz.

İlgilendiğimiz toprak biyotalarından biri solucandır. Solucanlar toprakta temel bir rol oynar. Solunum, toprağın yutulması, mukus üretimi veya mikrobiyal aktivitenin uyarılması yoluyla hava koşullarını artırabilirler.

Burada, solucanların öncelikle minerallerden oluşan yapay bir sistemde ayrışmayı iyileştirip iyileştiremeyeceğini test etmekle ilgileniyoruz. Ayrışma oranlarını ve buna bağlı karbondioksit yakalamayı doğru bir şekilde ölçmek en büyük deneysel zorluktur. Farklı göstergeler farklı yaşlandırma oranları gösterir ve her zaman karbondioksit yakalama ile ölçeklenmez.

Bu deney düzeneğinde birden fazla göstergeyi ölçebiliriz. Protokolün amacı, solucanların, bakterilerin ve mantarların ayrışma oranları üzerindeki etkilerini anlamak ve aynı zamanda onu artıran abiyotik faktörleri incelemektir. Bununla birlikte, protokolün nihai amacı, karbondioksit giderimini en üst düzeye çıkarmak için biyotik ve abiyotik faktörlerin optimal kombinasyonunu bulmaktır.

Başlıca faydalar, ölçek ve kontrol seviyesi ile ilgilidir ve artık hepsi aynı deneysel koşullar altında çok daha fazla sayıda toprak biyotası ve mineral kombinasyonunu test edebiliyoruz ve bu da sinerjileri, etkileşimleri daha geleneksel, daha küçük deneysel tasarımlarda asla elde edemeyeceğimiz etkileşimleri yakalamamızı sağlıyor. Sonuçlarımız, toprak biyotasının atmosferden CO2 çekme potansiyelini gösterecek ve bunu kanıtlayabilirsek, bu küresel ısınmayı hafifletmeye yardımcı olacak yollar bulmada büyük bir adım olacaktır.